Efektywna suplementacja
Lek a suplement diety, czym się różnią?
Główna różnica między lekami a suplementami diety to ich przeznaczenie. Leki stosujemy kiedy jesteśmy chorzy lub w celu zapobiegania chorobie. Mają one właściwości lecznicze. Proces rejestracji leków jest długotrwały i wymaga najczęściej wielu lat badań klinicznych.[1]
Suplementy diety to środki spożywcze, będące skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych bądź innych substancji. Służą do uzupełniania diety w niezbędne składniki odżywcze.
Są przeznaczone dla ludzi zdrowych, którzy chcą dbać o dobrą kondycję swojego organizmu. Suplementy diety są specyficznymi środkami spożywczymi, znacznie jednak różniącymi się od tradycyjnej żywności.
Wymagania dotyczące składu i oznakowania suplementów diety są regulowane w Polsce Ustawą o bezpieczeństwie żywności i żywienia, a także rozporządzeniem Ministra Zdrowia w sprawie składu oraz oznakowania suplementów diety.[1]
Kiedy stosujemy suplementy?
Kiedy stosujemy suplementy?
W normalnych warunkach prawidłowa i zróżnicowana dieta powinna dostarczyć wszystkich składników odżywczych, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jednak często w wyniku nieprzestrzegania zasad prawidłowego żywienia, a także w zależności od trybu życia, stanu zdrowia, stresu i innych uwarunkowań środowiskowych może wzrastać zapotrzebowanie na wybrane składniki odżywcze. Wtedy właśnie z pomocą przychodzą suplementy diety, które stanowią uzupełnienie diety w ważne do utrzymania dobrego stanu zdrowia składniki. Suplementy diety mogą pomóc uzupełnić niedobory witamin i składników mineralnych w sytuacjach zwiększonego zapotrzebowania, a także wtedy, gdy ich przyswajanie jest zaburzone.[2]
Co to znaczy efektywna suplementacja?
Efektywna suplementacja zależy od biodostępności danego produktu, czyli od tego, jaka część przyjętej dawki rzeczywiście wchłonie się i zostanie wykorzystana przez organizm.[3]
Przykładowo biodostępność magnezu podanego w suplemencie zależy od: rodzaju związku magnezu, jego rozpuszczalności w środowisku wodnym, trwałości kompleksu, dawki, formy tabletki i obecnych w niej dodatków, w tym witaminy B6 i jonów potasu.[4]
Dlatego tak duże znaczenie ma chemiczna budowa związku zawartego w przyjmowanym suplemencie.
Minerały takie jak magnez ze związków nieorganicznych wchłaniają się słabo. Organiczne związki magnezu charakteryzują się większą rozpuszczalnością w wodzie, co zwiększa ich wchłanianie w jelicie cienkim nawet do 90%. Za dobrze wchłanialne uważane są: cytrynian magnezu i mleczan magnezu, glukonian, pikolinian czy taurynian magnezu, glicynian i diglicynian magnezu (chelaty), asparaginian i wodoroasparaginian magnezu.[4]
Wchłanianie magnezu zależne jest także od diety. Liczne substancje (np. fityniany z produktów zbożowych, błonnik, szczawiany występujące w roślinach takich, jak: rabarbar, szczaw, szpinak, orzechy, kawa, kakao, herbata) mogą zmniejszać wchłanianie jelitowe magnezu.[5,6]
Dlaczego do suplementacji minerałów takich jak magnez czy żelazo warto wybierać chelaty aminokwasowe?
Dlaczego do suplementacji magnezu warto wybierać chelaty aminokwasowe?
Dzięki wysokiej rozpuszczalności w fizjologicznym pH oraz specjalnej chelatowanej strukturze, diglicynian magnezu zapewnia wysoką biodostępność magnezu. Badania wykazały wysoką biodostępność i bezpieczeństwo chelatu – diglicynianu magnezu oraz skuteczność nawet przy niższych dawkach. Co więcej, chelaty są również hipoalergiczne i nie hamują wchłaniania innych metali.[7]
1. Bojarowicz H., Dźwigulska P., Suplementy diety. Część I. Suplementy diety a leki – porównanie wymagań prawnych, Hygeia Public Health 2012, 47(4): 427-432
2. Stoś K. et al., Suplementy diety – czy potrzebujesz?, Copyright by Instytut Żywności i Żywienia, 2019
3. The European Agency for the Evaluation of Medicinal Products Evaluation of Medicines for Human Use, INVESTIGATION OF BIOAVAILABILITY AND BIOEQUIVALENCE, London, 14 December 2000.
4. Iskra M. et al., Magnez — rola fizjologiczna, znaczenie kliniczne niedoboru w nadciśnieniu tętniczym i jego powikłaniach oraz możliwości uzupełniania w organizmie człowieka, Arterial Hypertension 2013, vol. 17, no 6, pages: 447–459
5. Jabłecka A. et al., Preparaty magnezu, FARMACJA WSPÓŁCZESNA 2011; 4: 29-32
6. Karmańska A. et al., MAGNEZ AKTUALNY STAN WIEDZY, BROMAT. CHEM. TOKSYKOL. – XLVIII, 2015, 4, str. 677 – 689
7. Siebrecht S., Magnesium Bisglycinate as safe form for mineral supplementation in human nutrition, OM & Ernährung 2013 | Nr. 144
